klaarleggen

Dutch

Etymology

From klaar +‎ leggen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈklaːrˌlɛ.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: klaar‧leg‧gen

Verb

klaarleggen

  1. (transitive) to get ready or prepare something by putting it in a place
    Ik had dat boek nog wel klaargelegd, maar toch vergeten.
    I had that book ready, but still forgot it.

Conjugation

Conjugation of klaarleggen (weak, separable)
infinitive klaarleggen
past singular legde klaar
past participle klaargelegd
infinitive klaarleggen
gerund klaarleggen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leg klaar legde klaar klaarleg klaarlegde
2nd person sing. (jij) legt klaar, leg klaar2 legde klaar klaarlegt klaarlegde
2nd person sing. (u) legt klaar legde klaar klaarlegt klaarlegde
2nd person sing. (gij) legt klaar legde klaar klaarlegt klaarlegde
3rd person singular legt klaar legde klaar klaarlegt klaarlegde
plural leggen klaar legden klaar klaarleggen klaarlegden
subjunctive sing.1 legge klaar legde klaar klaarlegge klaarlegde
subjunctive plur.1 leggen klaar legden klaar klaarleggen klaarlegden
imperative sing. leg klaar
imperative plur.1 legt klaar
participles klaarleggend klaargelegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.