klaarmaken

Dutch

Etymology

Compound of klaar +‎ maken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈklaːrˌmaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: klaar‧ma‧ken

Verb

klaarmaken

  1. (transitive) to prepare, to make ready
  2. (reflexive) to get prepared

Conjugation

Conjugation of klaarmaken (weak, separable)
infinitive klaarmaken
past singular maakte klaar
past participle klaargemaakt
infinitive klaarmaken
gerund klaarmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak klaar maakte klaar klaarmaak klaarmaakte
2nd person sing. (jij) maakt klaar, maak klaar2 maakte klaar klaarmaakt klaarmaakte
2nd person sing. (u) maakt klaar maakte klaar klaarmaakt klaarmaakte
2nd person sing. (gij) maakt klaar maakte klaar klaarmaakt klaarmaakte
3rd person singular maakt klaar maakte klaar klaarmaakt klaarmaakte
plural maken klaar maakten klaar klaarmaken klaarmaakten
subjunctive sing.1 make klaar maakte klaar klaarmake klaarmaakte
subjunctive plur.1 maken klaar maakten klaar klaarmaken klaarmaakten
imperative sing. maak klaar
imperative plur.1 maakt klaar
participles klaarmakend klaargemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Berbice Creole Dutch: maklara
  • Negerhollands: maak klaar, maek klaer
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.