klargöra
Swedish
Etymology
klar + göra. Cognate of Norwegian klargjøre.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
klargöra (present klargör, preterite klargjorde, supine klargjort, imperative klargör)
- to clarify
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | klargöra | klargöras | ||
| supine | klargjort | klargjorts | ||
| imperative | klargör | — | ||
| imper. plural1 | klargören | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | klargör | klargjorde | klargörs, klargöres | klargjordes |
| ind. plural1 | klargöra | klargjorde | klargöras | klargjordes |
| subjunctive2 | klargöre | klargjorde | klargöres | klargjordes |
| present participle | klargörande | |||
| past participle | klargjord | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.