klarlägga
Swedish
Etymology
Verb
klarlägga (present klarlägger, preterite klarlade, supine klarlagt, imperative klarlägg)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | klarlägga | klarläggas | ||
| supine | klarlagt | klarlagts | ||
| imperative | klarlägg | — | ||
| imper. plural1 | klarläggen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | klarlägger | klarlade | klarläggs, klarlägges | klarlades |
| ind. plural1 | klarlägga | klarlade | klarläggas | klarlades |
| subjunctive2 | klarlägge | klarlade | klarlägges | klarlades |
| present participle | klarläggande | |||
| past participle | klarlagd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.