kleien
See also: Kleien
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈklɛi̯.ə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: klei‧en
- Rhymes: -ɛi̯ən
Etymology 1
From klei + -en (suffix indicating substances).
Adjective
kleien (not comparable)
Declension
Declension of kleien | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kleien | |||
inflected | kleien | |||
comparative | — | |||
positive | ||||
predicative/adverbial | — | |||
indefinite | m./f. sing. | kleien | ||
n. sing. | kleien | |||
plural | kleien | |||
definite | kleien | |||
partitive | — |
Etymology 2
From klei + -en (denominative suffix).
Verb
kleien
- (transitive) to make out of clay
- (intransitive) to work or play with clay
- (intransitive) to defecate
- Synonym: poepen
Conjugation
Conjugation of kleien (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kleien | |||
past singular | kleide | |||
past participle | gekleid | |||
infinitive | kleien | |||
gerund | kleien n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | klei | kleide | ||
2nd person sing. (jij) | kleit, klei2 | kleide | ||
2nd person sing. (u) | kleit | kleide | ||
2nd person sing. (gij) | kleit | kleide | ||
3rd person singular | kleit | kleide | ||
plural | kleien | kleiden | ||
subjunctive sing.1 | kleie | kleide | ||
subjunctive plur.1 | kleien | kleiden | ||
imperative sing. | klei | |||
imperative plur.1 | kleit | |||
participles | kleiend | gekleid | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |