knogjärn
Swedish
Etymology
From knoge (“knuckle”) + järn (“iron”).
Noun
knogjärn n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | knogjärn | knogjärns |
| definite | knogjärnet | knogjärnets | |
| plural | indefinite | knogjärn | knogjärns |
| definite | knogjärnen | knogjärnens |