koczownik
Polish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /kɔˈt͡ʂɔv.ɲik/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔvɲik
- Syllabification: ko‧czow‧nik
Noun
koczownik m pers (female equivalent koczowniczka)
- (anthropology) migrant, nomad, traveller (member of society or class who wander with their herds)
- Synonym: nomada
- (colloquial) nomad (wanderer)
- Synonym: nomada
Declension
Declension of koczownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | koczownik | koczownicy/koczowniki (deprecative) |
| genitive | koczownika | koczowników |
| dative | koczownikowi | koczownikom |
| accusative | koczownika | koczowników |
| instrumental | koczownikiem | koczownikami |
| locative | koczowniku | koczownikach |
| vocative | koczowniku | koczownicy |
Derived terms
adjective
noun
- koczownictwo
Related terms
adjective
- koczowny
adverb
- koczowniczo
nouns
- koczowisko
- koczowniczość
verb
- koczować impf