kolonizator

Polish

Etymology

Borrowed from French colonisateur.[1][2][3] By surface analysis, kolonizować +‎ -ator. First attested in 1841.[4]

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔ.lɔ.ɲiˈza.tɔr/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: ko‧lo‧ni‧za‧tor

Noun

kolonizator m pers (female equivalent kolonizatorka, related adjective kolonizatorski)

  1. colonizer; colonist (one who colonizes a conquered country or region)

Declension

Declension of kolonizator
singular plural
nominative kolonizator kolonizatorzy/kolonizatory (deprecative)
genitive kolonizatora kolonizatorów
dative kolonizatorowi kolonizatorom
accusative kolonizatora kolonizatorów
instrumental kolonizatorem kolonizatorami
locative kolonizatorze kolonizatorach
vocative kolonizatorze kolonizatorzy

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “kolonizator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “kolonizator”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “kolonizator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  4. ^ Tygodnik Literacki : literaturze, sztukom pięknym i krytyce poświęcony (in Polish), volume 4, number 48, 29 November 1841, page 1

Further reading

Serbo-Croatian

Pronunciation

  • IPA(key): /kolonǐzaːtor/
  • Hyphenation: ko‧lo‧ni‧za‧tor

Noun

kolonìzātor m anim (Cyrillic spelling колонѝза̄тор)

  1. colonizer

Declension

Declension of kolonizator
singular plural
nominative kolonizator kolonizatori
genitive kolonizatora kolonizatora
dative kolonizatoru kolonizatorima
accusative kolonizatora kolonizatore
vocative kolonizatore kolonizatori
locative kolonizatoru kolonizatorima
instrumental kolonizatorom kolonizatorima
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.