kolportage
Swedish
Etymology
Borrowed from French colportage. First attested in 1871.
Noun
kolportage n
- colportage
- short for kolportageroman
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | kolportage | kolportages |
| definite | kolportaget | kolportagets | |
| plural | indefinite | — | — |
| definite | — | — |