konak

See also: koňak

English

Etymology

From Ottoman Turkish قوناق (konak, mansion, station, inn).

Pronunciation

  • (UK) IPA(key): /kəʊˈnɑːk/

Noun

konak (plural konaks)

  1. A palace or other large official residence in Turkey or the Ottoman Empire.
    • 2006, Thomas Pynchon, “Against the Day”, in Against the Day, New York, N.Y.: Penguin Press, →ISBN, page 841:
      It was a small pretty town with four minarets and one campanile and the Pasha's konak sprawling across the foothills.

Chuukese

Noun

konak

  1. dog

Indonesian

Noun

konak (plural konak-konak)

  1. (informal, vulgar) libido, sexual urges

See also

Karaim

Etymology

From Proto-Turkic *kon-.

Noun

konak

  1. guest

References

  • N. A. Baskakov, S.M. Šapšala, editor (1973), “konak”, in Karaimsko-Russko-Polʹskij Slovarʹ [Karaim-Russian-Polish Dictionary], Moscow: Moskva, →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish قوناق (konak, mansion, station, inn).

Pronunciation

  • IPA(key): /kǒnak/

Noun

kònak m inan (Cyrillic spelling ко̀нак)

  1. inn, hostel
  2. accommodation

Declension

Declension of konak
singular plural
nominative kònak konaci
genitive konaka kȍnākā
dative konaku konacima
accusative konak konake
vocative konače konaci
locative konaku konacima
instrumental konakom konacima

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish قوناق (konak), from Proto-Turkic *konak (guest; lodging);[1] cognate with Azerbaijani qonaq, Bashkir ҡунаҡ (qunaq), Kazakh қонақ (qonaq), Kyrgyz конок (konok), Southern Altai конок (konok), Tatar кунак (qunaq) and Uzbek qoʻnoq. Doublet of konuk.

Noun

konak (definite accusative konağı, plural konaklar)

  1. mansion, palace
  2. (biology) host
    Synonym: konakçı
  3. (archaic) the distance travelled by car or animal in one day
  4. (archaic) a place where one stays for the night during a journey; lodging, e.g. an inn
  5. (colloquial) cradle cap
    Synonym: konak hastalığı
  6. (colloquial) pterygium, surfer's eye

Declension

Declension of konak
singular plural
nominative konak konaklar
definite accusative konağı konakları
dative konağa konaklara
locative konakta konaklarda
ablative konaktan konaklardan
genitive konağın konakların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular konağım konaklarım
2nd singular konağın konakların
3rd singular konağı konakları
1st plural konağımız konaklarımız
2nd plural konağınız konaklarınız
3rd plural konakları konakları
definite accusative
singular plural
1st singular konağımı konaklarımı
2nd singular konağını konaklarını
3rd singular konağını konaklarını
1st plural konağımızı konaklarımızı
2nd plural konağınızı konaklarınızı
3rd plural konaklarını konaklarını
dative
singular plural
1st singular konağıma konaklarıma
2nd singular konağına konaklarına
3rd singular konağına konaklarına
1st plural konağımıza konaklarımıza
2nd plural konağınıza konaklarınıza
3rd plural konaklarına konaklarına
locative
singular plural
1st singular konağımda konaklarımda
2nd singular konağında konaklarında
3rd singular konağında konaklarında
1st plural konağımızda konaklarımızda
2nd plural konağınızda konaklarınızda
3rd plural konaklarında konaklarında
ablative
singular plural
1st singular konağımdan konaklarımdan
2nd singular konağından konaklarından
3rd singular konağından konaklarından
1st plural konağımızdan konaklarımızdan
2nd plural konağınızdan konaklarınızdan
3rd plural konaklarından konaklarından
genitive
singular plural
1st singular konağımın konaklarımın
2nd singular konağının konaklarının
3rd singular konağının konaklarının
1st plural konağımızın konaklarımızın
2nd plural konağınızın konaklarınızın
3rd plural konaklarının konaklarının
Predicative forms
singular plural
1st singular konağım konaklarım
2nd singular konaksın konaklarsın
3rd singular konak
konaktır
konaklar
konaklardır
1st plural konağız konaklarız
2nd plural konaksınız konaklarsınız
3rd plural konaklar konaklardır

References

  1. ^ Clauson, Gerard (1972) “konak”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 637