konotacja
Polish
Etymology
Learned borrowing from Medieval Latin connotātiō.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔ.nɔˈta.t͡sja/
Audio: (file) - Rhymes: -at͡sja
- Syllabification: ko‧no‧ta‧cja
Noun
konotacja f
- (semantics) connotation (suggested or implied meaning)
- (logic) connotation (attribute or aggregate of attributes connoted by a term)
Declension
Declension of konotacja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | konotacja | konotacje |
| genitive | konotacji | konotacji/konotacyj (archaic) |
| dative | konotacji | konotacjom |
| accusative | konotację | konotacje |
| instrumental | konotacją | konotacjami |
| locative | konotacji | konotacjach |
| vocative | konotacjo | konotacje |
Derived terms
adjectives
- konotacyjny
- konotatywny
Related terms
verb
- konotować
Further reading
- konotacja in Polish dictionaries at PWN