koomina
Ingrian
Etymology
From Proto-Finnic *koomina. Cognates include Finnish kuomina and dialectal Estonian koomin.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈkoːminɑ/, [ˈkoːmĭn]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈkoːminɑ/, [ˈko̝ːminɑ]
- Rhymes: -oːmin, -oːminɑ
- Hyphenation: koo‧mi‧na
Noun
koomina
Declension
| Declension of koomina (type 3/kana, no gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | koomina | koominat |
| genitive | koominan | koominoin |
| partitive | koominaa | koominoja |
| illative | koominaa | koominoihe |
| inessive | koominaas | koominois |
| elative | koominast | koominoist |
| allative | koominalle | koominoille |
| adessive | koominaal | koominoil |
| ablative | koominalt | koominoilt |
| translative | koominaks | koominoiks |
| essive | koominanna, koominaan | koominoinna, koominoin |
| exessive1) | koominant | koominoint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 202