krakkemikkig

Dutch

Etymology

From krikkemik (“difficulty; piece of junk”) +‎ -ig, influenced by krakken (“to crack”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌkrɑ.kəˈmɪ.kəx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: krak‧ke‧mik‧kig

Adjective

krakkemikkig (comparative krakkemikkiger, superlative krakkemikkigst)

  1. rickety, fragile
    Synonym: gammel

Declension

Declension of krakkemikkig
uninflected krakkemikkig
inflected krakkemikkige
comparative krakkemikkiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial krakkemikkig krakkemikkiger het krakkemikkigst
het krakkemikkigste
indefinite m./f. sing. krakkemikkige krakkemikkigere krakkemikkigste
n. sing. krakkemikkig krakkemikkiger krakkemikkigste
plural krakkemikkige krakkemikkigere krakkemikkigste
definite krakkemikkige krakkemikkigere krakkemikkigste
partitive krakkemikkigs krakkemikkigers —

Derived terms

  • krakkemikkigheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.