kringgå
Swedish
Etymology
kring (“around”) + gå (“walk”), literally "walk around" (transitive).
Verb
kringgå (present kringgår, preterite kringgick, supine kringgått, imperative kringgå)
- (transitive) to circumvent, to bypass
- kringgå bestämmelserna
- circumvent the rules
- kringgå säkerhetsrestriktioner
- bypass security restrictions
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kringgå | kringgås | ||
| supine | kringgått | kringgåtts | ||
| imperative | kringgå, kringgack | — | ||
| imper. plural1 | kringgån | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | kringgår | kringgick | kringgås | kringgicks |
| ind. plural1 | kringgå | kringgingo | kringgås | kringgingos |
| subjunctive2 | kringgå, kringgånge | kringginge | kringgås, kringgånges | kringginges |
| present participle | kringgående | |||
| past participle | kringgången | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.