krzykacz

Polish

Etymology

From krzyczeć +‎ -acz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkʂɘ.kat͡ʂ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘkat͡ʂ
  • Syllabification: krzy‧kacz

Noun

krzykacz m pers (female equivalent krzykaczka)

  1. bellower, blusterer, crier, heckler, loudmouth, screamer
  2. (historical) bellman, town crier

Declension

Declension of krzykacz
singular plural
nominative krzykacz krzykacze
genitive krzykacza krzykaczy
dative krzykaczowi krzykaczom
accusative krzykacza krzykaczy
instrumental krzykaczem krzykaczami
locative krzykaczu krzykaczach
vocative krzykaczu krzykacze

Derived terms

noun
  • krzykactwo

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.