książę

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъnęžę, from Proto-Slavic *kъnędzь (whence ksiądz), from Proto-Germanic *kuningaz. Cognate with Old High German kuning (“king”).

Pronunciation

  • IPA(key): (normal speech) /ˈkɕɔw̃.ʐɛ/, (careful speech) /ˈkɕɔw̃.ʐɛw̃/, (normal speech) /ˈkɕɔn.ʐɛ/, (careful speech) /ˈkɕɔn.ʐɛw̃/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔw̃ʐɛw̃
  • Syllabification: ksią‧żę

Noun

książę m pers (female equivalent księżna)

  1. prince
  2. duke

Declension

Declension of książę
singular plural
nominative książę książęta
genitive księcia książąt
dative księciu książętom
accusative księcia książąt
instrumental księciem książętami
locative księciu książętach
vocative książę książęta

Derived terms

adjectives
idiom
  • co wolno księciu, nie wolno prosięciu
nouns
noun

Further reading

  • książę in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • książę in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.