kviða
Icelandic
Etymology
Inherited from Old Norse kviða.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʰvɪːða/
- Rhymes: -ɪːða
Noun
kviða f (genitive singular kviðu, nominative plural kviður)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kviða | kviðan | kviður | kviðurnar |
| accusative | kviðu | kviðuna | kviður | kviðurnar |
| dative | kviðu | kviðunni | kviðum | kviðunum |
| genitive | kviðu | kviðunnar | kviðna, kviða | kviðnanna, kviðanna |
Old Norse
Etymology
Related to kveða.
Noun
kviða f (genitive kviðu)
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kviða | kviðan | kviður | kviðurnar |
| accusative | kviðu | kviðuna | kviður | kviðurnar |
| dative | kviðu | kviðunni | kviðum | kviðunum |
| genitive | kviðu | kviðunnar | kviðna | kviðnanna |
Derived terms
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “kviða”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 254; also available at the Internet Archive