landbegenga

Old English

Etymology

From land (land) +‎ bīġenġa (inhabitant)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈlɑndˌbeː.jen.jɑ/, [ˈlɑndˌbeː.jen.d͡ʒɑ]

Noun

landbēġenġa m

  1. a husbandman, farmer
  2. inhabitant, native

Declension

Weak:

singular plural
nominative landbēġenġa landbēġenġan
accusative landbēġenġan landbēġenġan
genitive landbēġenġan landbēġenġena
dative landbēġenġan landbēġenġum

References