landgemære

Old English

Etymology

From land (land) +‎ ġemǣre (border)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈlɑnd.jeˌmæː.re/

Noun

landġemǣre n

  1. border, boundary

Declension

Strong ja-stem:

singular plural
nominative landġemǣre landġemǣru
accusative landġemǣre landġemǣru
genitive landġemǣres landġemǣra
dative landġemǣre landġemǣrum

References