landsflykting
Swedish
Etymology
land (“country”) + -s- + flykting (“refugee”)
Noun
landsflykting c
- a person fleeing from their home country or living in exile; an exile, an expatriate
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | landsflykting | landsflyktings |
| definite | landsflyktingen | landsflyktingens | |
| plural | indefinite | landsflyktingar | landsflyktingars |
| definite | landsflyktingarna | landsflyktingarnas |
Related terms
- landsflykt (“exile”)