laquearius
Latin
Etymology
In sense 1, from laquear (“panelled ceiling”). In sense 2, from laqueus (“noose, snare”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫa.kʷeˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [la.kʷeˈaː.ri.us]
Noun
laqueārius m (genitive laqueāriī or laqueārī); second declension
- a maker of paneled ceilings.
- (Late Latin, hapax legomenon) a gladiator who used a noose as a weapon
- early 7th c. CE, Isidore of Seville, Etymologiae sive Origines 18.56:[1]
- Laqueariorum pugna erat fugientes in ludo homines iniecto laqueo inpeditos consecutosque prostrare amictos umbone pellicio.
- (please add an English translation of this quotation)
- Laqueariorum pugna erat fugientes in ludo homines iniecto laqueo inpeditos consecutosque prostrare amictos umbone pellicio.
Usage notes
Some editions of Isidore read laqueatorum instead of laqueariorum for sense 2.
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | laqueārius | laqueāriī |
| genitive | laqueāriī laqueārī1 |
laqueāriōrum |
| dative | laqueāriō | laqueāriīs |
| accusative | laqueārium | laqueāriōs |
| ablative | laqueāriō | laqueāriīs |
| vocative | laqueārie | laqueāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Descendants
- Italian: laqueario
References
- ^ Isidore of Seville: The Etymologies (or Origins). Book 18. Edited by W. M. Lindsay, first published by Oxford University Press, Oxford, 1911. Republished online at LacusCurtius by Bill Thayer.
Further reading
- “laquearius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- laquearius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “laquearius”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers