laqueator

Latin

Etymology 1

Verb

laqueātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of laqueō

Etymology 2

From laqueō (to ensnare) +‎ -tor (-er).

Noun

laqueātor m (genitive laqueātōris); third declension

  1. (Late Latin, hapax legomenon) a gladiator who used a noose as a weapon
    • early 7th c. CE, Isidore of Seville, Etymologiae sive Origines 18.56:
      Laqueatorum pugna erat fugientes in ludo homines iniecto laqueo inpeditos consecutosque prostrare amictos umbone pellicio.
      (please add an English translation of this quotation)
    • c. 1160 – 1190, Hugutius Pisanus, Derivationes L 67:[1]
      Item a laqueus laqueo -as, idest laqueo capere vel ligare, unde laqueator -ris, et designat officium ludendi: erat enim laqueatorum pugna fugientes in ludo homines iniecto laqueo impeditos consecutosque prosternere amictos umbone pelliceo.
      (please add an English translation of this quotation)
Usage notes

Some editions of Isidore read laqueāriōrum instead of laqueātōrum.

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative laqueātor laqueātōrēs
genitive laqueātōris laqueātōrum
dative laqueātōrī laqueātōribus
accusative laqueātōrem laqueātōrēs
ablative laqueātōre laqueātōribus
vocative laqueātor laqueātōrēs

References

  1. ^ Uguccione da Pisa ((Can we date this quote?)) Enzo Cecchini, editor, Derivationes, Florence: SISMEL, Edizioni del Galluzzo, published 2004, accessed via Corpus Corporum and Mirabile Digital Library

Further reading

  • laqueator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • laqueator in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016