lateramen
Latin
Etymology
From later (“brick”) + -men (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫa.tɛˈraː.mɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [la.t̪eˈraː.men]
Noun
laterāmen n (genitive laterāminis); third declension
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | laterāmen | laterāmina |
| genitive | laterāminis | laterāminum |
| dative | laterāminī | laterāminibus |
| accusative | laterāmen | laterāmina |
| ablative | laterāmine | laterāminibus |
| vocative | laterāmen | laterāmina |
References
- “lateramen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- lateramen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.