liegan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *leugan, from Proto-Germanic *leuganą.
Verb
liegan
Inflection
Conjugation of liegan (strong class 2)
| infinitive | liegan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | liego, liegon | lōg |
| 2nd person singular | liugis | lugi |
| 3rd person singular | liugit | lōg |
| 1st person plural | liegun | lugon |
| 2nd person plural | liegit | lugot |
| 3rd person plural | liegunt | lugon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | liege | lugi |
| 2nd person singular | liegis | lugi |
| 3rd person singular | liege | lugi |
| 1st person plural | liegin | lugin |
| 2nd person plural | liegit | lugit |
| 3rd person plural | liegin | lugin |
| imperative | present | |
| singular | lieg, liug | |
| plural | lieget | |
| participle | present | past |
| liegandi | logan, gilogan | |
Descendants
- Middle Dutch: liegen
Further reading
- “liegan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012