likai
See also: líkāi
French
Pronunciation
Verb
likai
- first-person singular past historic of liker
Hungarian
Etymology
lik (“hole [dialectal]”) + -ai (plural possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈlikɒji]
- Hyphenation: li‧kai
Noun
likai
- alternative form of lyukai, third-person singular multiple-possession possessive of lik
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | likai |
| accusative | — | likait |
| dative | — | likainak |
| instrumental | — | likaival |
| causal-final | — | likaiért |
| translative | — | likaivá |
| terminative | — | likaiig |
| essive-formal | — | likaiként |
| essive-modal | — | likaiul |
| inessive | — | likaiban |
| superessive | — | likain |
| adessive | — | likainál |
| illative | — | likaiba |
| sublative | — | likaira |
| allative | — | likaihoz |
| elative | — | likaiból |
| delative | — | likairól |
| ablative | — | likaitól |
| non-attributive possessive – singular |
— | likaié |
| non-attributive possessive – plural |
— | likaiéi |