linnur

Icelandic

Etymology

From Old Norse linnr, from Proto-Germanic *linþaz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈlɪnːʏr/
  • Rhymes: -ɪnːʏr

Noun

linnur m (genitive singular linns, nominative plural linnar)

  1. (poetic) snake, serpent

Declension

Declension of linnur (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative linnur linnurinn linnar linnarnir
accusative linn linninn linna linnana
dative linni linninum linnum linnunum
genitive linns linnsins linna linnanna