linnr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *linþaz.
Noun
linnr m
Declension
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | linnr | linnrinn | linnar | linnarnir |
accusative | linn | linninn | linna | linnana |
dative | linni | linninum | linnum | linnunum |
genitive | linns | linnsins | linna | linnanna |
Derived terms
- hrælinnr (“sword”, literally “corpse snake”)