linteamen
Latin
Etymology
From linteum (“linen”) + -men (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [lɪn.teˈaː.mɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lin̪.t̪eˈaː.men]
Noun
linteāmen n (genitive linteāminis); third declension
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | linteāmen | linteāmina |
| genitive | linteāminis | linteāminum |
| dative | linteāminī | linteāminibus |
| accusative | linteāmen | linteāmina |
| ablative | linteāmine | linteāminibus |
| vocative | linteāmen | linteāmina |
References
- “linteamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- linteamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.