longiturnus
Latin
Etymology
From longus (“far, long”) + *-turnus, probably taken from diuturnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫɔŋ.ɡɪˈtʊr.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lon̠ʲ.d͡ʒiˈt̪ur.nus]
Adjective
longiturnus (feminine longiturna, neuter longiturnum); first/second-declension adjective
- (Late Latin) of a long duration, long
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | longiturnus | longiturna | longiturnum | longiturnī | longiturnae | longiturna | |
| genitive | longiturnī | longiturnae | longiturnī | longiturnōrum | longiturnārum | longiturnōrum | |
| dative | longiturnō | longiturnae | longiturnō | longiturnīs | |||
| accusative | longiturnum | longiturnam | longiturnum | longiturnōs | longiturnās | longiturna | |
| ablative | longiturnō | longiturnā | longiturnō | longiturnīs | |||
| vocative | longiturne | longiturna | longiturnum | longiturnī | longiturnae | longiturna | |
Derived terms
References
- “longiturnus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "longiturnus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- longiturnus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.