loufan
Old High German
Etymology
From Proto-West Germanic *hlaupan, from Proto-Germanic *hlaupaną.
Verb
loufan
- to run
Conjugation
Conjugation of loufan (strong class 7)
| infinitive | loufan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | loufu, loufo | liof |
| 2nd person singular | loufis, loufist | liofi |
| 3rd person singular | loufit | liof |
| 1st person plural | loufem, loufemēs | liofum, liofumēs |
| 2nd person plural | loufet | liofut |
| 3rd person plural | loufant | liofun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | loufe | liofi |
| 2nd person singular | loufēs, loufēst | liofīs, liofīst |
| 3rd person singular | loufe | liofi |
| 1st person plural | loufēm, loufemēs | liofīm, liofīmēs |
| 2nd person plural | loufēt | liofīt |
| 3rd person plural | loufēn | liofīn |
| imperative | present | |
| singular | louf | |
| plural | loufet | |
| participle | present | past |
| loufanti | giloufan | |