luctamen
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫuːkˈtaː.mɛn], [ɫʊkˈtaː.mɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lukˈt̪aː.men]
Noun
lū̆ctāmen n (genitive lū̆ctāminis); third declension
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | lū̆ctāmen | lū̆ctāmina |
genitive | lū̆ctāminis | lū̆ctāminum |
dative | lū̆ctāminī | lū̆ctāminibus |
accusative | lū̆ctāmen | lū̆ctāmina |
ablative | lū̆ctāmine | lū̆ctāminibus |
vocative | lū̆ctāmen | lū̆ctāmina |
References
- luctamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- luctamen in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung
- “luctamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press