lunaticus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫuːˈnaː.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [luˈnaː.t̪i.kus]
Adjective
lūnāticus (feminine lūnātica, neuter lūnāticum); first/second-declension adjective
- Of, or living on, the moon
- epileptic, lunatic, moonstruck, crazy
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | lūnāticus | lūnātica | lūnāticum | lūnāticī | lūnāticae | lūnātica | |
genitive | lūnāticī | lūnāticae | lūnāticī | lūnāticōrum | lūnāticārum | lūnāticōrum | |
dative | lūnāticō | lūnāticae | lūnāticō | lūnāticīs | |||
accusative | lūnāticum | lūnāticam | lūnāticum | lūnāticōs | lūnāticās | lūnātica | |
ablative | lūnāticō | lūnāticā | lūnāticō | lūnāticīs | |||
vocative | lūnātice | lūnātica | lūnāticum | lūnāticī | lūnāticae | lūnātica |
Descendants
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “lūnātĭcus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 5: J L, page 455
Further reading
- “lunaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "lunaticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- lunaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.