mänga
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish mängia, from Middle Low German mengen. Cognate of Danish mænge, English ming. Doublet of handgemäng.
Verb
mänga (present mänger, preterite mängde, supine mängt, imperative mäng)
Usage notes
Often with particle in.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | mänga | mängas | ||
| supine | mängt | mängts | ||
| imperative | mäng | — | ||
| imper. plural1 | mängen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | mänger | mängde | mängs, mänges | mängdes |
| ind. plural1 | mänga | mängde | mängas | mängdes |
| subjunctive2 | mänge | mängde | mänges | mängdes |
| present participle | mängande | |||
| past participle | mängd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.