müfettiş

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مفتش (müfettiş), from Arabic مُفَتِّش (mufattiš), active participle of فَتَّشَ (fattaša, to inspect).

Noun

müfettiş (definite accusative müfettişi, plural müfettişler)

  1. inspector

Derived terms

  • müfettişlik
  • teftiş (inspection; investigation)

References