magnificență
Romanian
Etymology
Borrowed from French magnificence. By surface analysis, magnific + -ență.
Noun
magnificență f (plural magnificențe)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | magnificență | magnificența | magnificențe | magnificențele | |
| genitive-dative | magnificențe | magnificenței | magnificențe | magnificențelor | |
| vocative | magnificență, magnificențo | magnificențelor | |||