magnificentia
Latin
Etymology
From magnificus.
Noun
magnificentia f (genitive magnificentiae); first declension
- greatness, magnificence
- Synonym: apparātus
- nobleness, eminence
- magnanimity, generosity
- boasting, pride
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | magnificentia | magnificentiae |
| genitive | magnificentiae | magnificentiārum |
| dative | magnificentiae | magnificentiīs |
| accusative | magnificentiam | magnificentiās |
| ablative | magnificentiā | magnificentiīs |
| vocative | magnificentia | magnificentiae |
Descendants
- → Catalan: magnificència
- → French: magnificence
- → Italian: magnificenza
- → Piedmontese: magnificensa
- → Portuguese: magnificência
- → Romanian: magnificență
- → Spanish: magnificencia
References
- “magnificentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “magnificentia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "magnificentia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- magnificentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- sumptuous public games: magnificentia ludorum
- sumptuous public games: magnificentia ludorum