manducandus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of mandūcō
Participle
mandūcandus (feminine mandūcanda, neuter mandūcandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mandūcandus | mandūcanda | mandūcandum | mandūcandī | mandūcandae | mandūcanda | |
| genitive | mandūcandī | mandūcandae | mandūcandī | mandūcandōrum | mandūcandārum | mandūcandōrum | |
| dative | mandūcandō | mandūcandae | mandūcandō | mandūcandīs | |||
| accusative | mandūcandum | mandūcandam | mandūcandum | mandūcandōs | mandūcandās | mandūcanda | |
| ablative | mandūcandō | mandūcandā | mandūcandō | mandūcandīs | |||
| vocative | mandūcande | mandūcanda | mandūcandum | mandūcandī | mandūcandae | mandūcanda | |