mansuetud
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin mānsuētūdō, from mansuētus, perfect passive participle of mansuēscō (“to tame”), from manus (“hand”) + suēscō (“become accustomed”).
Noun
mansuetud f (plural mansuetuds)
Related terms
Further reading
- “mansuetud”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “mansuetud”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “mansuetud” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “mansuetud” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Spanish
Etymology
Borrowed from Latin mānsuētūdō. Doublet of mansedumbre.
Noun
mansuetud f (plural mansuetudes)
- (obsolete) alternative form of mansedumbre
Further reading
- “mansuetud”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024