maranticus
Latin
Etymology
From Ancient Greek μᾰρᾰντῐκός (mărăntĭkós, “wasting away”), from μᾰ́ρᾰνσῐς (mắrănsĭs, “dying or fading away”, noun) + -ῐκός (-ĭkós, “-ic”, adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [maˈran.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [maˈran̪.t̪i.kus]
Adjective
maranticus (feminine marantica, neuter maranticum); first/second-declension adjective (New Latin)
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | maranticus | marantica | maranticum | maranticī | maranticae | marantica | |
| genitive | maranticī | maranticae | maranticī | maranticōrum | maranticārum | maranticōrum | |
| dative | maranticō | maranticae | maranticō | maranticīs | |||
| accusative | maranticum | maranticam | maranticum | maranticōs | maranticās | marantica | |
| ablative | maranticō | maranticā | maranticō | maranticīs | |||
| vocative | marantice | marantica | maranticum | maranticī | maranticae | marantica | |
Descendants
- → English: marantic