margaritifer
Latin
Etymology
New Latin; from margarīta (“pearl”) + -fer (“bearing”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mar.ɡaˈriː.tɪ.fɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mar.ɡaˈriː.t̪i.fer]
Adjective
margarītifer (feminine margarītifera, neuter margarītiferum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | margarītifer | margarītifera | margarītiferum | margarītiferī | margarītiferae | margarītifera | |
| genitive | margarītiferī | margarītiferae | margarītiferī | margarītiferōrum | margarītiferārum | margarītiferōrum | |
| dative | margarītiferō | margarītiferae | margarītiferō | margarītiferīs | |||
| accusative | margarītiferum | margarītiferam | margarītiferum | margarītiferōs | margarītiferās | margarītifera | |
| ablative | margarītiferō | margarītiferā | margarītiferō | margarītiferīs | |||
| vocative | margarītifer | margarītifera | margarītiferum | margarītiferī | margarītiferae | margarītifera | |
Descendants
- English: margaritiferous
References
- “margaritifer”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- margaritifer in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.