meesmuilen

Dutch

Etymology

From mezen +‎ muil +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmeːsˌmœy̯.lə(n)/, [ˈmeːzˌmœy̯.lə(n)], [ˈmeːsˌmœy̯.lə(n)]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: mees‧mui‧len

Verb

meesmuilen

  1. (intransitive) to laugh in a jeering or mocking fashion
    Ze meesmuilde toen ze hoorde over zijn mislukking.
    She sneered when she heard about his failure.
    De jongens meesmuilden terwijl de nieuwe student zijn verhaal vertelde.
    The boys laughed mockingly as the new student told his story.
    Hij meesmuilde toen hij hoorde over de onwaarschijnlijke plannen van zijn concurrent.
    He laughed in a jeering fashion when he heard about his competitor's unlikely plans.

Conjugation

Conjugation of meesmuilen (weak)
infinitive meesmuilen
past singular meesmuilde
past participle gemeesmuild
infinitive meesmuilen
gerund meesmuilen n
present tense past tense
1st person singular meesmuil meesmuilde
2nd person sing. (jij) meesmuilt, meesmuil2 meesmuilde
2nd person sing. (u) meesmuilt meesmuilde
2nd person sing. (gij) meesmuilt meesmuilde
3rd person singular meesmuilt meesmuilde
plural meesmuilen meesmuilden
subjunctive sing.1 meesmuile meesmuilde
subjunctive plur.1 meesmuilen meesmuilden
imperative sing. meesmuil
imperative plur.1 meesmuilt
participles meesmuilend gemeesmuild
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.