meetorsen
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmeːˌtɔr.sə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: mee‧tor‧sen
Verb
meetorsen
- to carry along with difficulty
Conjugation
| Conjugation of meetorsen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | meetorsen | |||
| past singular | torste mee | |||
| past participle | meegetorst | |||
| infinitive | meetorsen | |||
| gerund | meetorsen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | tors mee | torste mee | meetors | meetorste |
| 2nd person sing. (jij) | torst mee, tors mee2 | torste mee | meetorst | meetorste |
| 2nd person sing. (u) | torst mee | torste mee | meetorst | meetorste |
| 2nd person sing. (gij) | torst mee | torste mee | meetorst | meetorste |
| 3rd person singular | torst mee | torste mee | meetorst | meetorste |
| plural | torsen mee | torsten mee | meetorsen | meetorsten |
| subjunctive sing.1 | torse mee | torste mee | meetorse | meetorste |
| subjunctive plur.1 | torsen mee | torsten mee | meetorsen | meetorsten |
| imperative sing. | tors mee | |||
| imperative plur.1 | torst mee | |||
| participles | meetorsend | meegetorst | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||