meggondolatlan
Hungarian
Etymology
From meggondol (“to consider”) + -atlan (“-less, without”, privative adjective-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmɛɡːondolɒtlɒn]
- Hyphenation: meg‧gon‧do‧lat‧lan
- Rhymes: -ɒn
Adjective
meggondolatlan (comparative meggondolatlanabb, superlative legmeggondolatlanabb)
- (of a person or action) hasty, thoughtless, inconsiderate
- Synonyms: kapkodó, hebehurgya, megfontolatlan, vigyázatlan, gondatlan
- Antonyms: meggondolt, megfontolt, gondos, óvatos
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | meggondolatlan | meggondolatlanok |
| accusative | meggondolatlant | meggondolatlanokat |
| dative | meggondolatlannak | meggondolatlanoknak |
| instrumental | meggondolatlannal | meggondolatlanokkal |
| causal-final | meggondolatlanért | meggondolatlanokért |
| translative | meggondolatlanná | meggondolatlanokká |
| terminative | meggondolatlanig | meggondolatlanokig |
| essive-formal | meggondolatlanként | meggondolatlanokként |
| essive-modal | meggondolatlanul | — |
| inessive | meggondolatlanban | meggondolatlanokban |
| superessive | meggondolatlanon | meggondolatlanokon |
| adessive | meggondolatlannál | meggondolatlanoknál |
| illative | meggondolatlanba | meggondolatlanokba |
| sublative | meggondolatlanra | meggondolatlanokra |
| allative | meggondolatlanhoz | meggondolatlanokhoz |
| elative | meggondolatlanból | meggondolatlanokból |
| delative | meggondolatlanról | meggondolatlanokról |
| ablative | meggondolatlantól | meggondolatlanoktól |
| non-attributive possessive – singular |
meggondolatlané | meggondolatlanoké |
| non-attributive possessive – plural |
meggondolatlanéi | meggondolatlanokéi |
Derived terms
Further reading
- meggondolatlan in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.