melis
See also: Melis
Danish
Etymology
Borrowed from German Melis, from French sucre mélis, from Latin saccharum melitēnse (sugar of Malta).
Noun
melis (singular definite melissen, not used in plural form)
- white sugar
Related terms
References
Gothic
Romanization
mēlis
- romanization of 𐌼𐌴𐌻𐌹𐍃
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmeː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmɛː.lis]
Noun
mēlis
- genitive singular of mēlēs
References
- “melis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "melis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Latvian
Etymology
Derived from the same stem as Latvian meli (“lie, untruth”) (q.v.), made into a 2nd-declension masculine noun.[1]
Pronunciation
Audio: (file)
Noun
melis m (2nd declension, feminine form: mele)
- (male) liar, deceiver (someone who tells lies, who deceives others)
- meļu, blēžu un krāpnieku banda ― a gang of liars, swindlers, and cheats
- atmaskot meli ― to unmask a liar
- par Rabaru teica: tas esot tāds melis, ka pašu vilku varot izmelot no meža lauka ― about Rabars they said: he is such a liar, he could even convince a wolf to come out of the woods
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | melis | meļi |
| genitive | meļa | meļu |
| dative | melim | meļiem |
| accusative | meli | meļus |
| instrumental | meli | meļiem |
| locative | melī | meļos |
| vocative | meli | meļi |
Related terms
References
- ^ Karulis, Konstantīns (1992) “melot”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca [Latvian Etymological Dictionary][1] (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN