menghină
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish منگنه (mengene).
Noun
menghină f (plural menghine)
- vice (tool)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | menghină | menghina | menghine | menghinele | |
| genitive-dative | menghine | menghinei | menghine | menghinelor | |
| vocative | menghină, menghino | menghinelor | |||