mensarium
Latin
Etymology
From mēnsa (“table”) + -ārium (of purpose), via mēnsārius (“relating to tables”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mẽːˈsaː.ri.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [menˈsaː.ri.um]
Noun
mēnsārium n (genitive mēnsāriī or mēnsārī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mēnsārium | mēnsāria |
| genitive | mēnsāriī mēnsārī1 |
mēnsāriōrum |
| dative | mēnsāriō | mēnsāriīs |
| accusative | mēnsārium | mēnsāria |
| ablative | mēnsāriō | mēnsāriīs |
| vocative | mēnsārium | mēnsāria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).