mensorius
Latin
Etymology
From mētior (“to measure”) (supine mensum) + -tōrius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mẽːˈsoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [menˈsɔː.ri.us]
Adjective
mēnsōrius (feminine mēnsōria, neuter mēnsōrium); first/second-declension adjective
- (of land) of or relating to measuring or measurement
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mēnsōrius | mēnsōria | mēnsōrium | mēnsōriī | mēnsōriae | mēnsōria | |
| genitive | mēnsōriī | mēnsōriae | mēnsōriī | mēnsōriōrum | mēnsōriārum | mēnsōriōrum | |
| dative | mēnsōriō | mēnsōriae | mēnsōriō | mēnsōriīs | |||
| accusative | mēnsōrium | mēnsōriam | mēnsōrium | mēnsōriōs | mēnsōriās | mēnsōria | |
| ablative | mēnsōriō | mēnsōriā | mēnsōriō | mēnsōriīs | |||
| vocative | mēnsōrie | mēnsōria | mēnsōrium | mēnsōriī | mēnsōriae | mēnsōria | |
Descendants
- → Ancient Greek: μησώριον (mēsṓrion) (Koine)
- Byzantine Greek: μεσώριν (mesṓrin)