menut
Catalan
Etymology
Inherited from Old Catalan menut, from Latin minūtus. Doublet of minut.
Pronunciation
Adjective
menut (feminine menuda, masculine plural menuts, feminine plural menudes)
Noun
menut m (plural menuts)
- (in the plural) small change
- (in the plural) offal
Noun
menut m (plural menuts, feminine menuda, feminine plural menudes)
Derived terms
- menudall
- menuderies
- menudesa
References
- “menut”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “menut”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “menut” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “menut” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Old Occitan
Etymology
From Latin minūtus. Gallo-Romance cognate with Old French menu.
Adjective
menut
Descendants
- Occitan: menut
References
- Walther von Wartburg (1928–2002) “minūtus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 6/2: Mercatio–Mneme, page 134