mezel
See also: mézel
Crimean Tatar
Noun
mezel (Northern dialect)
- (dialect) a happening or occurrence, instance, time, turn
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mezel | mezeller |
genitive | mezelniñ | mezellerniñ |
dative | mezelge | mezellerge |
accusative | mezelni | mezellerni |
locative | mezelde | mezellerde |
ablative | mezelden | mezellerden |
References
Northern Kurdish
Etymology
From *mezer, from Persian مزار (mazâr), from Arabic مَزَار (mazār).
Noun
mezel ?
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish مزه (meze), from Persian مزه (maze, “taste, snack”).
Noun
mezel n (plural mezeluri)
Declension
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | mezel | mezelul | mezeluri | mezelurile | |
genitive-dative | mezel | mezelului | mezeluri | mezelurilor | |
vocative | mezelule | mezelurilor |
Zazaki
Etymology
From *mezer, from Persian مزار (mazâr), from Arabic مَزَار (mazār).
Noun
mezel