mignąć

Polish

Inherited from Proto-Slavic *mignǫti. By surface analysis, migać +‎ -nąć.

mignąć pf (imperfective migać)

(intransitive) to blink, to flash, to flicker (to appear while being visible only momentarily during fast movement)
(intransitive) to flicker (to shine with intermittent light)
(intransitive) to make small and fast movements

Conjugation of *mignąć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		mignąć
future tense	1^st	mignę			migniemy
	2^nd	migniesz			migniecie
	3^rd	mignie			migną
	impersonal	mignie się
past tense	1^st	mignąłem, -(e)m mignął	mignęłam, -(e)m mignęła	mignęłom, -(e)m mignęło	mignęliśmy, -(e)śmy mignęli	mignęłyśmy, -(e)śmy mignęły
	2^nd	mignąłeś, -(e)ś mignął	mignęłaś, -(e)ś mignęła	mignęłoś, -(e)ś mignęło	mignęliście, -(e)ście mignęli	mignęłyście, -(e)ście mignęły
	3^rd	mignął	mignęła	mignęło	mignęli	mignęły
	impersonal	mignięto
conditional	1^st	mignąłbym, bym mignął	mignęłabym, bym mignęła	mignęłobym, bym mignęło	mignęlibyśmy, byśmy mignęli	mignęłybyśmy, byśmy mignęły
	2^nd	mignąłbyś, byś mignął	mignęłabyś, byś mignęła	mignęłobyś, byś mignęło	mignęlibyście, byście mignęli	mignęłybyście, byście mignęły
	3^rd	mignąłby, by mignął	mignęłaby, by mignęła	mignęłoby, by mignęło	mignęliby, by mignęli	mignęłyby, by mignęły
	impersonal	mignięto by
imperative	1^st	niech mignę			mignijmy
	2^nd	mignij			mignijcie
	3^rd	niech mignie			niech migną
anterior adverbial participle		mignąwszy
verbal noun		mignięcie

adjective

adverbs

noun